آخرین روز زندگی

برای دختری که سالهاست با مرگ مبارزه کرده، و قوی بودنش را در تک تک روزهایی که گوشه بیمارستان بوده به رخ تاریخ کشیده، آخرین روز زندگی معنیِ خاصی ندارد!
او هربار که طعم تلخ و زجر آور داروهای شیمی درمانی را از عمق وجودش حس کرده، مرده و همان روز آخرین روز زندگی اش بوده...
هر لحظه که در آینه به صورت خسته و رنگ باخته اش نگاه کرده، و با قطره اشکی شاهد از دست دادن زیبایی اش بوده، آخرین روز عمرش را  با تک تک سلول های وجودش حس کرده!
برای دختری که ماها تخت گوشه بیمارستان، جایگزین تک تک لحظات شادی که حقش بوده و حال نیست، یعنی آخرین روز عمرش!
برای دختری که مهمان ناخوانده ایی وارد مغزش شده و تک تک سلول های ذهنش را متلاش کرده، و نمیداند تا چه زمانی زنده هست، مگر آخرین روز زندگی معنیِ خاصی میدهد؟
او که نمیداند سقف ارزوهایش را چه اندازه در خیالاتش تصور کند، او که نمیداند چند روز دیگر میتواند خورشید را ببینید، آخرین روز عمرش چه معنی میدهد!
او همان روزی که فهمید باید از این به بعد قوی باشد و با بیماری مبارزه کند، همان روزی که حرف های تلخ پزشک را شنید، آخرین روز عمرش را تجربه کرد!
او که میانِ همه مشکلات قوی بودن را برگزیده بود، او که بجای عاشق شدن و عاشقانه زندگی کردن درد کشیدن را تجربه میکرد، او که بجای خوابیدن روی بالش صورتی دخترانه، بالش سرد بیمارستان را با اشک هایش خیس کرده بود، آخرین روز عمرش یعنی بهترین روز زندگی!
پایان همه درد ها و گریه هایش...
روزی دفترش را گشود و نوشت:
اگر فردا آخرین روز عمرم باشد، من عاشقانه زندگی خواهم کرد، و بازهم از عمق وجودم خدا را صدا خواهم کرد...
اگر فردا آخرین روز عمرم باشد، بجای گریه کردن به خیابان های شهر رفته و لبخند را به تک تک کودکان خیابانی هدیه خواهم کرد، لبخندی که شاید هیچگاهی بر لبان خسته ام نقش نبسته بود!
اگر فردا آخرین روز عمرم باشد، من تمام ترس ها و نگرانی هایم را رها کرده، و بجای داروهای تلخ و قرص های رنگارنگ پزشکان، آرامش را برایم تجویز میکنم، و تا آخرین لحظه قوی بودنم را به اطرافیانم ثابت خواهم کرد!
من زاده شدم تا قوی باشم، 
مینویسم یکبار برای همیشه، گرچه پرنده رفتنیست، ولی مهربانی اش، تا ابد در دلها ماندنیست!
#فاطمه_مهماندوست